Digitalizacja w Muzeach

Może ktoś ma wiedzę czy lepiej jest zapisywać metadane w plikach RAW czy doczepionych XMP? I czy jest potem możliwość wymiany tych danych między tymi plikami w jakimś procesie wsadowym?

Jedyne metadane jakie są zapisywane bezpośrednio (automatycznie) w pliku RAW to EXIF. W normalnym trybie jest nieedytowalny (i o to chodzi).W samym pliku RAW jako takim nic nie można zapisać Wszystkie inne dane czyli IPTC oraz parametry edycji pliku RAW są zapisywane właśnie w XMP. Metadane IPCT można edytować zmieniać, nadpisywać w Bridge Photoshopa tak pojedynczo jak i wsadowo. Usunięcie XMP powoduje bezpowrotną utratę informacji o wszystkich zmianach edycyjnych dotyczących pliku. Z doświadczenia podpowiem, że najlepiej metadane osadzać na początku (później najczęściej się zapomina), to znaczy w plikach referencyjnych. Załączone metadane są powielane we wszystkich plikach pochodnych

Witam,
Dodam tylko, że jeśli posługujemy się plikami RAW w formacie dng, wówczas pliki xmp automatycznie się nie generują. Wszystkie ustawienia korekcji raw oraz dodane matadane IPTC zapisywane są bezpośrednio w pliku. Zatem jeśli pracujemy na oryginalnych plikach RAW, jesteśmy skazani na zachowywanie plików xmp. Jeśli decydujemy się na konwersję RAW do postaci dng wówczas xmp nie jest konieczne.

Marcin Szala napisał(a):Witam,
Dodam tylko, że jeśli posługujemy się plikami RAW w formacie dng, wówczas pliki xmp automatycznie się nie generują. Wszystkie ustawienia korekcji raw oraz dodane matadane IPTC zapisywane są bezpośrednio w pliku. Zatem jeśli pracujemy na oryginalnych plikach RAW, jesteśmy skazani na zachowywanie plików xmp. Jeśli decydujemy się na konwersję RAW do postaci dng wówczas xmp nie jest konieczne.

Akurat w moim przypadku z aparatu fotograficznego uzyskuję pliki CR2. Zgodnie z tym, co przeczytałem w znanym chyba wszystkim z branży Katalogu Dobrych Praktyk Digitalizacji zaleca się pozostawienie oryginalnych plików wzorcowych, uzyskanych z aparatu czy skanera, bez żadnych zmian i konwersji (oprócz kadrowania itd). Wynika z tego, że muszę pracować z plikami XMP. Czyli jeden obiekt zdigitalizowany będzie miał swój wizerunek cyfrowy jako zbiór kilku plików: oryginalny plik RAW, plik XMP, kopia robocza TIFF oraz prewkę jako mały JPG.

Firma Adobe stworzyła format DNG jako format uniwersalny, zachowujący wszystkie parametry plików oryginalnych. Uznawane jest, że konwersja z dowolnego formatu RAW do DNG jest bezstratna i w digitalizacji nie jest traktowana jako ingerencja czy przekształcenie. Wiele instytucji konwertuje wszystkie pliki do formatu DNG. Format ten z założenia ma być bezpieczną alternatywą dla zapewnienia w przyszłości odczytu różnych egzotycznych i ginących formatów RAW.
Podczas konwersji mogą zostać jednak utracone pewne informacje dotyczące parametrów ekspozycji i sprzętu, co podkreślam, nie wpływa na sam obraz.
Dla niezdecydowanych i ostrożnych jest możliwość konwersji do DNG z zaszytym oryginalnym plikiem RAW, który w każdej chwili można "wydobyć", jednak wielkość pliku rośnie co najmniej dwukrotnie.
My zostawiamy pliki referencyjne w oryginalnych formatach i nie przeszkadza nam "ogonek" RAWA. Trzeba jednak o nim pamiętać przy kopiowaniu. Z chwilą gdy DNG stanie się standardem będzie można wszystko wsadowo przekonwertować.
Trzeba się przygotować, że wersji pliku może być znacznie więcej np. do internety czy Musnetu - 600x800 pix, i dodatkowo DjVU